In Nederland wordt vaak gesproken over gelijkheid, inclusie en het belang van het gezin. Maar wie goed kijkt naar het beleid rondom ouderschap en gezinsvorming, ziet dat moeders structureel worden benadeeld. Hieronder de belangrijkste kritiekpunten op het huidige beleid, zoals die door moeders zelf worden ervaren.
1. Moeders raken hun kinderen én hun rechten kwijt
Na een scheiding gaan toeslagen en kindgebonden budgetten naar het adres waar het kind woont. Dit betekent dat vaders en stiefmoeders deze financiële voordelen kunnen claimen, terwijl de biologische moeder – die jarenlang heeft gezorgd, gedragen en opgevoed – met lege handen achterblijft. Moederschap wordt zo gereduceerd tot een bijzaak zodra het kind elders woont.
2. Gelijke behandeling is niet altijd eerlijk
De Wet Gelijke Behandeling en opvolgende ouderschapswetten hebben ervoor gezorgd dat kinderen juridisch losgekoppeld zijn van hun moeder. In de praktijk profiteren vooral vaders en stiefmoeders van deze gelijkheid, terwijl moeders hun centrale rol verliezen. De unieke band tussen moeder en kind wordt niet langer erkend of beschermd.
3. Co-ouderschap en de opmars van stiefmoeders
Co-ouderschap klinkt modern, maar betekent in de praktijk dat moeders hun moekeglow moeten delen met stiefmoeders. Deze vrouwen nemen de moederrol over, vaak met steun van vader, stiefmoeder Ngo’s (hun achterban) en wetgeving. Moeders voelen zich buitengesloten en zien hun gezag en band met hun kinderen langzaam verdwijnen.
4. Instanties kijken weg
Politie, jeugdzorg, scholen en justitie herkennen signalen van moederverstoting en kinderroof niet of nemen ze niet serieus. Door jarenlang pro-stiefmoeder onderzoek door stiefmoeders, gelooft men dat vooral vaders worden verstoten. Moeders worden structureel buitengesloten (kinderen krijgen te maken met grooming) van belangrijke beslissingen en communicatie, waardoor ze steeds verder op afstand komen te staan van hun eigen kinderen.
5. Nieuwe wetten verzwakken moeders verder
Wetten zoals de Wet Drempelverlaging Grootouders geven grootouders – vaak van vaderskant – meer rechten, waardoor moeders nóg meer rekening moeten houden met anderen die aanspraak maken op hun kinderen. Dit maakt het ouderschap voor moeders nog complexer en kwetsbaarder.
6. Financiële prikkels voor kinderroof
Omdat toeslagen en kindgebonden budgetten adres gebonden zijn, ontstaat er een financiële prikkel voor stiefmoeders om kinderen op hun adres te laten inschrijven. In landen als Hongarije gaan deze voordelen juist naar de biologische moeder, wat gezinnen versterkt in plaats van verdeelt.
7. Advies: bouw je gezin alleen
Steeds meer moeders adviseren elkaar om vaders buiten gezinsvorming te houden, bijvoorbeeld door gebruik te maken van de zaadbank. De risico’s van het delen van gezag met stiefmoeders zijn simpelweg te groot geworden.
Conclusie:
Het Nederlandse beleid zegt te streven naar gelijkheid en inclusie, maar in de praktijk worden moeders gemarginaliseerd. Hun unieke rol en band met hun kinderen wordt niet erkend, en financiële en juridische prikkels werken moederverstoting in de hand. Het is tijd voor een beleid dat moeders weer centraal stelt en hun rechten en positie beschermt.