Usquert, Noordpolderzijl en Warffum

Uitstappen op station Usquert

Usquert was een rijk dorp tijdens het interbellum, je weet zelf. Dat is nog te zien aan voorname villa’s en enorme boerderijen buiten de bebouwde kom. Zelf vond ik het een typisch Hogelandster dorp met Groninger dwarshuisjes van rode steen. De automatiek is al jaren gesloten, maar er is nog wel een trekker winkel. Er stond een hele mooie dikke zwarte Valtra op de rit. Beroemd is het voormalige gemeentehuis dat is getekend door Berlage. Het ziet er heel on-Gronings uit en dat maakt het speciaal. Voorbij molen Eva nam ik mijn eerste snack, gestoomde krieltjes. Even buiten Usquert zag ik een Tinyhouse: een schotbalkhuisje op een slapersdijk. De dijkcoupures gaan nooit meer dicht, sinds de Waddendijk op Deltahoogte ligt

Ik had vandaag mijn wandelstokken meegenomen

Vorige week was ik in omgeving Pieterpad en daar zag ik steeds Pieterpatters met wandelstokken voorbij sjezen. Bij mij hangen ook al een paar jaar stokken in de kast en vandaag had ik een beste tippel voor de boeg. Dus ja, eindelijk ik aan de wandelstokken en dan word je gedwongen tot de armslag. En maak je automatisch meer ritme en vaart. Ik corrigeer mijn houding regelmatig: rechtop lopen, in de verte kijken, navel intrekken en bekken kantelen

Noordpolderzijl

Ik heb ook buiten de provincie Groningen gewoond en toentertijd stond Ede Staal- Mien Hoogeland op Napster. Het lied stemde me melancholisch. Ik had heel erg heimwee naar Groningen. ‘Het is de lucht achter Oethoezen’ en die lucht zie je op z’n best in Noordpolderzijl. Toen ik weer terugkwam in Groningen heb ik mijn kinderen als eerste meegenomen naar Noordpolderzijl. En sindsdien is een foto maken op de dijk een traditie voor mij. Trouwens, ik vind het Zielhoes ook mooi om te bezoeken, heel authentiek en passend in de omgeving. Neisblad ligt nog op stamtoavel. Ik nam er een pan mosterdsoep.

Warffum

Ik zag daar een bekende Oskerder en aan hem heb ik gevraagd of ik onder de Waddendijk naar station Warffum kon lopen. De kerktoren van Warffum leek me maar een klein stukje verder dan die van Usquert. Dat kon wel, ik moest bij het huisje met de oranje pannen weer omhoog. Omhoog? Ja, omhoog. Daar was hij stellig over. Ik vertrouwde hem. Ik vertrouwde mezelf ook: goed gevoerd, voldoende water en brood, wandelstokken en 2 powerbanks. Zonsondergang pas om 20:44 en einde wandelseizoen, ik ben in topvorm. En zo heb ik een stuk Nederlands Kustpad 3 gelopen en een stuk Noordpolder achter diek bie Warffum. Nicht schießen; je mag alleen op de linkerhelft van de weg lopen. De rechterkant is verboten. Op de akkers staan granen, aardappels en bietn. Achter de slapersdijk liggen nog kolken van de Waddenzee en over de Warffumermaar ligt een lief sluisje ‘de Klief’.

Ik kom snel terug, mooi Warffum!