Beroofde Moeders

Ik ben moeder van een zoon 1990 en een dochter 1993. 18 Jaar geleden heb ik mijn zoon voor het laatst gezien, hij was toen 16. Een jaloerse derde huurde een commando in voor € 595, om mij weg te jagen bij mijn eigen kind. Ik ben een beroofde moeder. Sinds die traumatische gebeurtenis let ik op patronen in kinderroof. Mijn compassie gaat altijd uit naar moeders: kinderroof is ook geweld tegen vrouwen.

Sinds de invoering van de Wet Gelijke Behandeling van mannen en vrouwen (WGB 1980) en opvolgende ouderschapswetten, zijn kinderen losgekoppeld van hun moeder. Voorheen hadden moeders het vetorecht (voogd en toeziend voogd) om zichzelf en hun kinderen te beschermen tegen jaloerse vrouwen. Ik zie dat vaders sindsdien de kant kiezen van degenen die kinderen opeisen, in plaats van de moeder te ondersteunen. Dit kun je gemakkelijk afdoen met ‘moeders hebben rechten’. Maar probeer maar eens dat recht te halen bij overbelaste familierechtbanken of justitie met personeelstekort. Of in je eentje tegenover een getrainde commando te staan. Als moeder moet je niet verbaasd zijn als je van de kaart geveegd wordt. En zo werkt kinderroof. Er worden in dit land meer kinderen gestolen dan fietsen. 

Sinds 1980 is de kinderwens(eis) lobby een losgeslagen massa. Woke stiefmoeders, grootmoeders, adoptiemoeders, pleegmoeders sturen een afgevaardigde naar de Tweede Kamer om zichzelf van andervrouws kinderen te voorzien. Zelfs mannen willen moeders verdringen, zoals transpersonen en mannen in homoseksuele relaties. Dit resulteert in een stapeling van anti-moeder wetten. Moeders wordt een minimale of zelfs geen moederrol gegund. Niemand zorgt voor een moeder. Gemakshalve wordt voorbijgegaan aan het feit dat moeders essentiële leverancier van eitjes, baarmoeders, geboortekanalen en goodwill zijn. 

Ik heb altijd interesse gehad in man/vrouw relaties en het behoud van kerngezinnen. Mijn kennis bouw ik op door veel te lezen over dit onderwerp en mijn omgeving te observeren. Ik beschouw mezelf niet als een complotdenker, maar het klassieke moederschap zal verdwijnen als onvoorzien gevolg van gelijkwaardig ouderschap. Wat je ziet, is dat kinderroofsters (het zijn vaak vrouwen) toeslaan als vader afwezig is, wegkijkt of zelfs meehelpt. 

Ik schrijf om moeders bewust te maken wat er over hun hoofden beslist wordt. Ik schrijf om vaders bewust te maken van hun rol als beschermer van de moeder van hun kinderen tegen de kindereislobby. Als moeder en kind niet beschermd worden door vader, lopen ze het risico dat ze gescheiden worden. Jaloerse vrouwen zijn voortdurend op zoek naar succesvolle gezinnen waar ze de moeder uit kunnen trappen. Vaders zijn eenvoudig omkoopbaar met seks. Ook zorgverleners en pedofielen scannen gezinnen op de afwezigheid van een beschermende vader. Het beste is om gezinnen zo gesloten mogelijk te houden.

Heel vaak komen kinderen uit ‘Gebroken Gezinnen’ terecht in GGZ en Jeugdzorg. ‘Gebroken gezinnen’ is een eufemisme voor stiefmoeder. Aan veel getraumatiseerde mensen kun je eenvoudig de vraag stellen ‘heb je een stiefmoeder?’. Daarom ben ik voorstander van Bij Elkaar Blijven Voor De Kinderen. Moeders zijn ongelofelijk belangrijk.