Kamerlid Van Nispen (SP) diende succesvol een motie in voor een plan om interlandelijke adoptie af te bouwen. Adoptie werd vijf decennia lang gezien als goed. Nu rijst de vraag of adoptiemoeders collectief hun excuses gaan aanbieden, of dat de overheid hun verantwoordelijkheid overneemt, vergelijkbaar met het slavernijverleden.

Men keek natuurlijk naar het leed dat geadopteerden overkwam, maar mijn compassie ging uit naar moeders die beroofd werden van hun kind. Ik vond het als kind al schokkend dat onvruchtbare vrouwen een kind van een andere vrouw afpakten. Waarom konden ze hun kinderloosheid niet accepteren en werden ze jaloers op vrouwen die zichzelf wel konden reproduceren?

Nu er meer bekend is over misstanden in adoptie, zoals fraude en kinderroof, rijst de vraag hoe dat zich zal verhouden tot nieuwe wetten zoals Draagmoederschap en de Wet drempelverlaging omgang grootouders. Net als bij de Adoptiewet (1956) zijn dit wetsontwerpen die voortkomen uit druk van de kinderwenslobby.

De Wet Gelijke Behandeling van mannen en vrouwen (WGB 1980) bracht het stiefmoederschap tot bloei. Vaders zijn eenvoudig omkoopbaar met seks en door zijn gelijke rechten heeft hij sindsdien een moederrol te vergeven. Voorheen beschikten moeders over het vetorecht (voogd en toeziend voogd) om zichzelf en haar kinderen te beschermen tegen jaloerse wensstiefmoeders. In de praktijk resulteert de WGB in de ommoedering van de biologische moeder door een stiefmoeder. Ook hier zijn misstanden aan de orde, zoals kinderontvoeringen en vechtscheidingen.

Honderden stiefmoeder Ngo’s prediken nu, net als adoptiebureaus destijds, liefde en goedheid. Het verdrijven van moeders uit gezinnen is de meest gebruikte tactiek onder ambitieuze vrouwen om omhoog te trouwen. Gezinnen die goed draaien dankzij de persoonlijke inzet van een moeder, wekken jaloezie op bij wensstiefmoeders. Ze streven ernaar haar positie naast de vader en haar centrale rol in het gezin te ontnemen. Zoals bij adoptiemoeders, groeit nu een hele generatie kinderen onnodig op bij stiefmoeders.

Op dit ogenblik is onze werkelijkheid dat politici het land weggeven aan immigranten en vaders de kinderen aan stiefmoeders. Laten we voornoemde wetten kritisch evalueren: als de maatschappelijke waardering voor de positie van moeders en het gezag over haar kinderen afneemt, is het niet meer lonend om er aan te beginnen.