Op dit ogenblik is onze werkelijkheid dat politici het land weggeven aan immigranten en vaders de kinderen aan stiefmoeders.

Moeders delen hun lichaam met kinderen, eerst door ze te dragen en later door ze voeden. Ze doen het essentiële werk. Het aandeel van vader is het leveren van zaad. Vaders kunnen wel 800 kinderen hebben, moeders hooguit 44. Vaders zijn daardoor losser dan moeders, ze bungelen er maar een beetje bij. En toch zijn ouders wettelijk gelijkwaardig. Voor 1980 sloot de wet beter aan bij de natuur, moeders waren voogd en vaders toeziend voogd.

Tussen vrouwen bestaan grote statusverschillen, afhankelijk van de burgerlijke staat: getrouwd, weduwe, alleenstaand of gescheiden. Het liefst zijn vrouwen getrouwd met een man die zijn zaken goed voor elkaar heeft.
Omdat kinderen na 1980 zijn losgekoppeld van de moeder, worden vaders onder druk gezet om hun kinderen weg te geven. Kersverse vaders zien een toename in seksueel aanbod, terwijl moeders worden gehaat om hun maatschappelijke positie. Dit zijn serieuze aanslagen op gezinnen. Wensstiefmoeders willen haar moederrol en kinderen afpakken.
Stiefmoeders zijn financieel afhankelijk van de kinderen die zij van hun moeder afpakken. Ze kunnen niet zonder de kinderen van een ander. Een stiefmoeder neemt haar intrek in de gezinswoning eventueel met haar eigen kinderen. Vermoedelijk merken vaders het verschil niet eens, het lijken verdoofde schapen. 
Moeders kiezen met zorg de vader voor hun kinderen uit, maar worden gedwongen tot co-ouderschap met hun liefdesrivale. Tot stiefkind gemaakten zijn de ene week bij hun moeder, de andere week bij hun stiefmoeder. Vaders bungelen door. Door valse schaamte roeren moeders en tot stiefkind gemaakten zich helaas niet.

Ik bewonder mannen om hun werk in de bouw en de logistiek. Maar het ideologische ophemelen van hun vaderschap is overdreven. Mannen en vrouwen zijn simpelweg niet gelijk. Streven naar gelijkwaardig ouderschap is binnen het gezin geen probleem, maar op dit moment wordt dit recht misbruikt door mensen die er hun bestaansrecht aan ontlenen. De vraag van vandaag is hoe we het essentiële werk van moeders beter kunnen waarderen vergeleken met het essentiële werk van vaders?