Ik ben moeder van een zoon 1990 en een dochter 1993. 18 Jaar geleden heb ik mijn zoon voor het laatst gezien, hij was toen 16. Een jaloerse derde huurde een commando in voor € 595, om mij weg te jagen bij mijn eigen kind. Sinds die traumatische gebeurtenis let ik op patronen in kinderroof. Mijn compassie gaat altijd uit naar moeders: kinderroof is ook geweld tegen vrouwen.

Sinds de invoering van de Wet Gelijke Behandeling van mannen en vrouwen (WGB 1980) en opvolgende ouderschapswetten, zijn kinderen losgekoppeld van hun moeder. Voorheen hadden moeders het vetorecht (voogd en toeziend voogd) om zichzelf en hun kinderen te beschermen tegen jaloezie. Ik zie dat vaders sindsdien vaker de eiser van hun kinderen beschermen dan de moeder van hun kinderen. 

Dit kun je gemakkelijk afdoen met ‘moeders hebben rechten’. Maar probeer maar eens dat recht te halen bij overbelaste familierechtbanken of justitie met personeelstekort. Of in je eentje tegenover een getrainde commando te staan. Als moeder moet je niet verbaasd zijn als je van de kaart geveegd wordt. Het leven is geen sprookje.

Sinds 1980 is de kinderwens(eis) lobby een losgeslagen massa. Woke stiefmoeders, grootmoeders, adoptiemoeders, pleegmoeders sturen een afgevaardigde naar de Tweede Kamer om zichzelf van andervrouws kinderen te voorzien. Zelfs mannen willen moeder worden, zoals transpersonen en mannen in homoseksuele relaties. Dit resulteert in een stapeling van anti-moeder wetten. Moeders wordt een minimale of zelfs geen moederrol gegund. Niemand zorgt voor haar. Gemakshalve wordt voorbijgegaan aan het feit dat moeders essentiële leverancier van eitjes, baarmoeders, geboortekanalen en goodwill zijn. 

Ik heb altijd interesse gehad in man/vrouw relaties en het behoud van kerngezinnen. Mijn kennis bouw ik op door veel te lezen over dit onderwerp, mijn omgeving te observeren en mijn 62 jaar levenservaring. Ik ben geen complotdenker, maar het klassieke moederschap verdwijnt als onvoorzien gevolg van gelijkwaardig ouderschap.

Ik schrijf om moeders bewust te maken wat er over hun hoofden beslist wordt. Ik schrijf om vaders bewust te maken van hun rol als beschermer van de moeder van hun kinderen tegen de kindereislobby. Moeder en kind hebben juist bescherming nodig van vader.