De omgekeerde wereld van ouderschap en gezag
Het was een warme zomeravond in de toekomst, ergens in het jaar 2034. De stad, ooit bruisend en vol leven, was nu stil en somber. Er was een nieuwe realiteit ontstaan, een waarin echtscheidingen met kinderen een verwoestende invloed hadden gehad op de samenleving. Het was een realiteit waarin de normen van vroeger volledig op hun kop waren gezet.
In een klein appartement, ergens in de buitenwijken van de stad, zat Emma aan haar keukentafel. Ze was een alleenstaande moeder van midden dertig. Ze keek naar een foto van haar dochtertje Lily, die glimlachend naar de camera keek. Een traan rolde over haar wang.
Emma was ervan overtuigd dat de toekomst voor moeders beter zou zijn zonder de bemoeienis van vaders. De wereld had zich ontwikkeld tot een plek waar de traditionele rol van de vader steeds meer werd gezien als een obstakel. Vaders werkten samen met kinderroofsters, vrouwen die nietsontziend waren in hun streven om kinderen weg te nemen bij hun moeders. Co-ouderschap en het verblijven bij stiefmoeders waren nu de norm, een norm die Emma met heel haar hart verafschuwde.
Ze dacht terug aan haar ex-man, Mark, hij was geen slechte man, maar zijn aanwezigheid had hun gezin alleen maar zwakker gemaakt, vond ze. Zijn familie, buurvrouwen en schoolpleinmoeders hadden constant hun neus in zijn zaken gestoken en uiteindelijk pleegden ze een coupe.
Lily speelde in de woonkamer met haar poppen, zich nauwelijks bewust van de complexe wereld om haar heen. Ondertussen kreeg de SAPG+ gemeenschap (Stiefmoeders, Adoptiemoeders, Pleegmoeders en Grootmoeders) steeds meer invloed. Emma huiverde bij de gedachte aan deze groep vrouwen, die volgens haar de natuurlijke orde volledig verstoorden. Ze zag hen als de verantwoordelijken voor het grootste adoptieschandaal sinds de Baby Scoop Era, waarin moeders hun kinderen verloren door toedoen van nonnen en maatschappelijk werkers. Emma besefte bitter dat de grootste vijanden van vrouwen vaak andere vrouwen zijn.
Plotseling klonk er een harde klop op de deur. Emma schrok op en liep naar de voordeur. Ze opende de deur voorzichtig en keek recht in het gezicht van een man in een uniform. Zijn blik was streng en onverschillig.
“Mevrouw Emma”, begon hij, “u bent verplicht om uw dochter Lily voor het weekend naar haar stiefmoeder te brengen. U weet dat dit de wet is. We zullen haar om zes uur ophalen.”
Emma’s hart zonk in haar schoenen. Ze wist dat ze geen keuze had. Het was de wet. Een wet die haar dwong haar kind te delen met een vrouw die ze totaal niet vertrouwde. Het voelde alsof de wereld gek was geworden, alsof de natuur op zijn kop stond.
De man draaide zich om en liep weg, zijn voetstappen echoden in de lege gang. Emma sloot de deur en leunde er tegenaan. Ze wist dat ze moest vechten, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar dochter. Ze was vastbesloten om de wereld te veranderen, om een toekomst te creëren waarin moeders zoals zij de controle hadden. Een toekomst waarin kinderroof niet langer de norm was.
Emma pakte haar telefoon en begon een bericht te typen. Het was tijd om haar stem te laten horen. Ze schreef:
Vrouwen met een kinderwens, word BAM, Bewust Alleenstaande Moeder. We kunnen vaders, die hun voogdijrechten verkwanselen er niet meer bij hebben. Bescherm je kinderen tegen de invloed van een systeem dat hen wil scheiden van hun moeders. Samen kunnen we vechten voor een betere toekomst.
Ze drukte op ‘verzenden’ en voelde een golf van vastberadenheid door haar heen stromen. Dit was slechts het begin van haar strijd, een strijd tegen een wereld die uit balans was.